Cun pé na recuperación de ritmos, instrumentación e sonoridade da música tradicional galega e con outro na música electrónica de vangarda pero utlizando estructuras de canción pop, no álbum debut de Baiuca sona a revolución e a resignificación dos códigos culturais máis representativos da cultura galega.
¿Pode unha caixa de ritmos bailar ao ritmo dunha muiñeira? ¿Poden os ritmos de antes de onte soar aos de pasado mañá? ¿Cómo conseguir resignificar as marcas culturais da Galicia pasada e a futura? ¿Como se delimitan nas fronteiras entre a música tradicional, a floktrónica, a música de clube, a world music, as grabacións de campo e o beat da máquina? ¿Hai lugar para que a música folclórica galega transcenda aos territorios máis propios das vangardas musicais?
A resposta é un rotundo “SÍ A TODO”.
